Bekleyişin ötesinde...
Hırs, öfke ve kin kokuyor yaşamın ringi. 
Dövüşmenin kuralı yok! 
Herşey serbest! 
Yakın temas ya da uzaktan kroşe yumruk...
Zenci ya da beyaz, iki insan dövüşür. 
Ayakta kalansa: yaşam!
Ölümün adı: “şike” olsun!
 
Cani ruhlu, yakışıklı bir delikanlıdır hırs. 
Senaryolaştırılmış yaşamlar, ringin mavi köşesinde kan kusar kovalara. 
Tere boğulur hırs! 
Yorgunluğun hipotenüsü! 

O an anlarız: 
Hırsla ulaşılan zirvede, ancak ölümle biter mola!
Teslimiyetin soğuk nefesi, hep peşindedir onursuz yaşamın!
Zirveye ulaşmanın adı: “yaşamın bedeli” olsun!

Bekleyişin ötesinde...
Duvarlar kadar soğuk, gecekondular kadar yoksuldur gece. 
Umut derseniz, hep rötarlı tren seferleri... 
Özlem ise; yoksul mahallelerin umut çocuğu...
Bekleyişin adı: “umut” olsun! 
Barışın ikiz kardeşi!...  
 
Siyahtı-beyazdı derken, yaşamın griye dönüştüğü anda eleştiri süzgecinden geçer yaşam. 

Bilinmezliğin ötesinde çıkılan o yaşam ringinde bekleyen tek olgu ise: 
10’a kadar saymaktır sadece. 
Kurallar derseniz, vicdan tayin etsin. 
Kazananın adı: “insanlık” olsun!
 
Bekleyişin ötesinde... 
Yaşamın zirvesinde... 

Bir üçlü saçayağı gibidir yaşam: 
İnanç, dürüstlük ve onur...
Ve ağır ağır çıkacaksınız onur merdivenlerinden. 
Dudaklarınızda masmavi bir ışık türküsüyle...

Sonrası?
Sonrası zirvenin adı: 
Meditasyon... Ermek... Ya da Nirvana!
Sonrası?
Sonrası, “insan olmanın adı” olsun!
Ölüm bile aciz kalsın yanında!
Çünkü, erdem olacaktır zirvedeki tek rüzgar!
Zayıfsan savurur, güçlüysen kucaklar!..