yakamoz

Not Defteri-2

Hayata dair...

İnsanlar yaşamları boyunca hep hayallerinin ve umutlarının peşinden koşar. Benim de yaşamımda hayaller hiç eksik olmadı. Hayalsiz yaşanmaz çünkü. Ama hiçbir zaman da hayaller peşinden koşmadım. Hayal ile gerçek arasındaki çizgiyi şaşırmadım. Tavrım; her zaman gerçeklere ulaşmak, gerçeklerin peşinden koşmak oldu.
Bir kısım hayallerimi gerçekleştirdim. Bir kısmı da gerçekleşmedi. Yıkılıp giden, kaybolan hayallerim de oldu. Ama oturup da hayal kırıklıklarım için ağlamadım.
Gerçekleştirmek istediğim hayallerimi bir çeşit ideal gibi gördüm. Bu ideallere ulaşmak için çabalarım oldu. Bu nedenle de ideal ve hayal kimi zaman birbirine karıştı. Gerçekleşmeyen ideallerim için “hayalmiş” deyip geçiştirmek, gerçekleşen hayallerime de “benim idealimdi” demek beni rahatlatan bir davranış biçimi oldu.

Makale türünden eleştirel yazılarımda olsun, edebi nitelikteki yazılarımda olsun, temel dayanağım ve hareket noktam ile vermeye çalıştığım mesaj, daima genel doğrular ve evrensel değerler oluyor.
Genel doğrular çerçevesinde bir yaklaşım ortaya konulduğunda ve makale eleştiri çerçevesinde anlam taşıdığında, alınan tepkiler daima değişir. Evrensel değerleri kılavuz alıp, herhangi bir durum ya da olgu üzerinde genel doğruları ortaya koyarak yazarsanız, mutlaka birileri kalkıp üstüne alınabilir. Söyleyebileceğim tek şey; genel doğru veya yaşamda var olması gereken değer diye ortaya koyduğum tezlerin yanlış olup olmadığı yönünde bir tartışma yapılabileceği.

Düşünce özgürlüğünü savunan biriyim ve herkesin aynı şekilde düşünmek zorunda olmadığını, yaşamda herkesin farklı değerlerle bir arada yaşadığını da biliyorum.

Benim tezim yanında anti-tezi de bilmek isterim. Bir konu hakkında ancak tez ve anti-tez buluşmasıyla senteze varılabileceğine inanıyorum. Senteze varılmasını engelleyen tek olgunun ise, sadece ön yargılar olduğunu savunuyorum. Toplumun bu denli paramparça oluşu, bir konu etrafında tek bir yumruk gibi birleşememesi, farklı değerlere sahip oluşu ve farklı değer yargılarına sahip kitlelerin aynı topraklar üzerinde birbirleriyle ölümüne varan çatışma içine girmesini de işte bu önyargılara dayandırıyorum.

Bana göre, yaşamdaki herşey sadece bir değerler çatışmasıdır özünde...

Benim öğretmenim de hayat oldu. Yaşamınızı yeryüzünün en büyük kitaplığında da geçirseniz, dünyanın bütün kitaplarını da okusanız, yine de öğrenmeniz gereken hala pek çok şey olduğunu görürsünüz. Hayat durağan değildir çünkü. Bu nedenle diyebilirim ki; en iyi öğretmen, hayatın kendisidir. Ama hayatın iyi bir öğrencisi olmak da önemli...

İnsanı iyi anlamak ve tanıyabilmek gerekir. Hiç kimse, "herşeyin en iyisini ve en doğrusunu bir tek ben bilirim" gibi hastalıklı bir kibirin pençesine düşmemeli.

Hacı Bektaş Veli'nin dediği gibi, benim için de "hayatta okuduğum en büyük kitap, insanın kendisi" oluyor diyebilirim. Bu kitapların en son sayfasında ise, kimi zaman sesli, kimi zaman sessiz, en son söz mutlaka şöyle der: "HAYAT, DERS ALMAK İÇİNDİR!"

Not Defteri-2

• SİTE ve YAZAR HAKKINDA

• SİTE VİDEOSU - Anadolu'nun isyanı

• EN SON EKLENENLER

• EN ÇOK OKUNANLAR

• REİS SEATTLE'İN MEKTUBU

• EKOLOJİ YAZILARI

• ÇALDAĞI ve VAHŞİ MADENCİLİK

• KATEGORİLER

• SOSYAL MEDYA

Sitelerin kardeşliği

Sitelerin kardeşliği

• Web sitesi ve amacı hakkında

• Siteden alıntı yapılması hakkında