yakamoz

Eski Bir Anı

vapurlar sabah başkalarını taşır karşıya
gülüşleri bir bardak sıcak çay
tırnakları yitik dudakları bıçaktır
gözleri pembe bir uykusuzluk gibi
körfezi erken görmekten usanmış

çiğli banliyösü direncin tarihi kadar yaşlı
sevincin al gülü kadar kokuludur sabahları
şemikler'den kalfalar alaybey'den memurlar
niye uyandırırlar gidip de alsançak'ları

spartaküs'ünü bekler gibi bayraklı sırtları
antik bir hüzün şarkısı söyler daracık sokakları
servista dolmuşta ferdi'leri orhan'ları
kiminin gazetesi yok kiminin çıplak kadınlı
işsizlik yürek boğuntusu grev eski bir anı 

var mı dosdoğru kuracak onların bu çalar saatını?

Adını Gül Koymalı

1.
içimde çoğalan kadim sancı
tepelerde söze ersin
gül koymalı bu yaranın
kanayan arsız adını

-ey bozguna tutkun yürek
uzaksa eğer çölde görülen
imgesini saklı yaz

2.
akışa sesini veren
biliyorum bir hoyrat sudur
şimdi gider çizgisiz
acıyı devşirip yollara

büyütsün gayrı sokakları
şalındaki suskun koku
gün yutarken akşamı

-ey kavgaya tutkun yürek
gül koymalı bu sevdanın
yaşanan eskil adını 



Yitik Kavim Ağıdı

önce yüzümü gerdim çarmıha
sonra tuzla yıkanmış resmimi
bu kara taşa
lanet olsun
saklasın aydınlık su kesimlerini

şaraba ekmek banıp içiyordum
o taze oğlanların oynaştığı çölde
gözlerim kargaları oymasın diye
kuşlara masallar okudum
üzüm düşkünü dillerimle

şimdi beni anan rüzgarlar
yeşil kanlı çocuklardan
ne koyup ne bıraktılar

zaman demleniyor keyfince!